«Օ՜ Զանգեզուր, օ՜ Տաթև» շարքի առաջին, երկրորդ և երրորդ պատումները
Հայաստանում համառորեն չի երևում մեդիաարտադրանքը չափող, կտրող այնպիսի մի ճկուն գործիք, ինչպիսին մեդիաքննադատությունն է: Բայց սա ամենևին չի նշանակում, որ հատուկ այդ թերացման պատճառով հանրային միտքը պետք է մատնվի պարապության և մանավանդ՝ խուսափի նախաձեռնությունը վերցնել իր ձեռքը: Տաթևում, օրինակ, ծավալվեցին մեդիաքննադատական այնպիսի աշխույժ դիսկուրսներ, որոնք անգամ մաստեր կլաս կարող են ծառայել խելոք լրագրողի համար: Բայց այսքանից հետ, ինչու էր Տաթևի շուրջ կեսդարյա գլխավոր գյուղատնտեսը ժամանակ առ ժամանակ հառաչում՝ Տաթևը մեռնում է. այդպես միայն կարող էր պտտվել մեր կծոտող Բողարին խոսացնող, Եզան Սրբի համար լաց լինող մեր Բակունցի լեզուն . «Եվ այնուամենայնիվ Կյորեսը մեռնում էր, ինչպես մեռնում էր Խուռուփի ձորի վերջին կաղնին…»:
Կարդալ ավելին, սկզբնաղբյուրը՝ www.tert.am
You must be logged in to post a comment.