«Օ՜ Զանգեզուր, օ՜ Տաթև» շարքի առաջին, երկրորդ, երրորդ և չորրորդ պատումները
Էհեհեհե՜յ՝ ուզում է գոռալ մեր ծանր լեռները տեսնողը, իսկ մենք՝ տաթևացիք, ժամանակ չունենք. է՜հ ենք ասում, երբ հարցնում են՝ քանի տարեկան եք: է՜հ, Աստված գնդել է մեզ անհիշելի ժամանակներից ու էդպես թթխմոր գցել մեր վանքի գլուխը: Վանքն էլ բռնել դրել է հեթանոս Արամազդ լեռան պատվանդանին, լեռն էլ կախել ուղիղ 3392 մետրից: Մի հատ էլ շուռ է եկել, թե՝ էս սատանի կամուրջն էլ լինի ձեր փայ Աստծո ոտքերի տակ: Ա՜յ քեզ ուժեղ ռեժիսոր, էսքան հազարամյակի կենդանի դեկորներով մի տեսարան, մի կադր է ստացել: Դրա համար էլ մենք՝ տաթևացիք, տեղով մեկ կինո ենք, կինո, մի-մի շարժանկար:
Էս էլ մեր…բայց լեզուս չի պտտվում ասեմ՝ մեր Սատանի կամուրջը։ Սովետի ժամանակ մի էքսկուրսավար էին բերել քաղաքից. դե Սովետն Աստված ունե՞ր, վանքին էքսկուրսավար չէր հասնում, սատանին հասնում էր։ Ու քաղաքից եկած էս անաստվածը դիք-դիք ցցվում էր ու անսիրտ, անհոգի, լավ ջուր արած անգիրն ասում. «Սիրելի տուրիստներ, ձեր առջև է սատանայի կամուրջը, երկարությունը 30 մետր, լայնությունը 60 մետր, ինչ-որ ժամանակ գետի ձախ քարաժայռից ժայռաբեկորներ են պոկվել և ընկել Որոտան գետի աջ ափը…»։ Իսկ երբ տուրիստներից մեկը սատանի գործերը քննող օրիորդին մի հարց էր տալիս, սա լավ ջուր առած անգիրը մոռանում էր, գորիսերեն ասած՝ կոճը հետ էր պտտում և ծտի պես արագ թռչում վերջին նախադասության վրա՝ «ընկեր տուրիստներ, խնդրեմ, լոգանք ընդունեք, այստեղ 4 բուժիչ ավազան կա աջ զառիթափի լանջին»։ Էստեղ են ասել՝ պելը չի ամաչում, պելի տերն ամաչում ա, դե մեր պելը ձեր գիժն ա էլի։ Մի օր էլ մի իգիթ տղա, /անունը չտամ/ հենց էստեղ, էս ծտին իջեցնում է իր սուր մագիլ կրունկներից դուզ ներքև, այսինքն՝ այնտեղ, որի մասին սա անգիր պատմում էր, առանց այս բանը տեսնելու՝ «Դե…»:
Կարդալ ավելին, սկզբնաղբյուրը՝ www.tert.am
ՏԱԹԵՎ ԳՅՈՒՂԸ ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԷՋԵՐՈՒՄ 
You must be logged in to post a comment.